Yazı: Sevgi AksoyGece 03.17. Slack’ten “Sunucular kapandı” mesajı düşüyor. İlk refleks ise bilgi teknolojileri (IT) ekibine koşmak yerine pazarlama müdürünün sesini duymak oluyor: “Müşterilere ne diyeceğiz?”&nbsp;Siber saldırılar, artık sadece kablolara değil, sinir uçlarımıza da dokunuyor. Bu saldırılar, artık sadece bir IT meselesi değil, aynı zamanda insan meselesi. Bugün bir fidye yazılımı ya da veri sızıntısı, yalnızca sistemleri değil; markaları, müşteri güvenini ve çalışan moralini de olumsuz yönde etkiliyor.&nbsp;Perspektif:&nbsp;Dijital psikolog olarak kurumların ve bireylerin ihlal sonrası yaşadığı toparlanma süreçlerini hem saha gözlemleri hem de danışanlardan gelen deneyimler üzerinden yakından izliyorum. Toparlanma, kişiler ve kurumlar için saldırıdan sonra sunucuların yeniden çalışır hâle getirilmesinden çok daha fazlasını ifade ediyor.&nbsp;Son yıllarda kurumların ve bireylerin&nbsp;dijital ihlaller sonrası yaşadığı “hayata dönüş” sürecini gözler önüne seren birçok olaya tanık olundu. Hem teknik hem de psikolojik toparlanma süreçlerine güncel örnekler üzerinden yakından bakalım.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kurumların toparlanma yolculuğu&nbsp;</h2>Bir kurumun saldırı sonrası yolculuğu genellikle iki paralel patika üzerinden ilerliyor: Teknik toparlanma ve insan gücünün toparlanması. Teknik toparlanma, saldırıya uğrayan sistemlerin yeniden çalışır hâle getirilmesini, verilerin kurtarılmasını ve açıkların kapatılmasını kapsıyor. Ancak teknik sorun çözülse bile kurumun normal hâle dönmesi, genellikle çok daha uzun bir süreç…British Library,&nbsp;2023’te yaklaşık 600 GB’lık veri çalınması ve 500 bin dosyanın karanlık webde ifşa edilmiş olmasına rağmen saldırı sonrasında 600 bin sterlinlik fidye talebini reddetti. Bu tercihin bedeli ağır oldu. Kurtarma maliyetleri 6-7 milyon sterline ulaştı ve kurumun nakit rezervlerinin yaklaşık %40’ını tüketti. Ancak burada kritik nokta şuydu: Fidye ödemek kısa vadeli bir çözüm gibi görünse de uzun vadede saldırganı cesaretlendirir ve yeni saldırılara davetiye çıkarır.Aynı dönemde MGM Resorts’un operasyonları da yaşadığı siber saldırı nedeniyle yaklaşık 10 gün boyunca felç oldu. Kurumun rezervasyon sistemleri kapandı, slot makineleri çalışmadı ve otel kartları devre dışı kaldı. Şirket, saldırı sonrasında bir çeyrekte 100 milyon doları aşan zarar açıkladı. Otel zincirinin doluluk oranı %93’ten %88’e düştü. Bu düşüş, müşteri güvenindeki sarsılmayı da somut olarak ortaya koydu.Türkiye:&nbsp;Türkiye’de ise belediye sistemlerinden e-Devlet ve e-Nabız’a uzanan geniş bir dijital ekosistem var. Ancak veri ihlallerinde şeffaf kriz iletişimi eksik kaldığı için güven kaybı sessiz ama kalıcı oluyor. Bazı ihlallerde kullanıcıların, sosyal medyada kendi şifre değiştirme süreçlerini organize etmek zorunda kaldığı biliniyor.&nbsp;2021 yılında Yemeksepeti’nde yaşanan veri ihlali bu duruma iyi bir örnek… Saldırı sırasında 21 milyon kullanıcının bilgisi sızdırıldı. Şirket, o dönem teknik olarak hızlı toparlansa da iletişim dili fazla teknik ve mesafeli kaldı. Bu durum, sosyal medyada eleştirilerin artmasına, kullanıcı güveninin ise oldukça yavaş toparlanmasına yol açtı.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bireysel psikoloji: Güvenlik yorgunluğu ve öğrenilmiş çaresizlik</h2>Bireyler açısından siber saldırı sonrası toparlanma çoğunlukla güvenlik yorgunluğuyla başlıyor. Her yeni saldırı haberi, her yeni parola değiştirme zorunluluğu kullanıcıları zihinsel olarak yoruyor. Buna öğrenilmiş çaresizlik benzeri bir tepki de eşlik edebiliyor. İnsanlar, sürekli olarak güvenlik uyarıları aldıkça tüm bu önlemleri uygulasa da yine de saldırıyı engelleyemeyeceğine yönelik bir inanç geliştirebiliyor. Bu durum “dijital yorgunluk” adını verdiğimiz zihinsel tükenmişliği de besliyor.&nbsp;2023’te 23andMe’nin yaşadığı veri sızıntısında kullanıcıların genetik verileri çalındı. Bu, DNA verisi benzersiz olduğu için bir kredi kartı bilgisinin sızmasından çok daha travmatik bir durumdu. Kullanıcılar platformdan ayrıldı ve büyük bir dijital güven &nbsp;krizi doğdu.&nbsp;Benzer şekilde:&nbsp;Dünya genelinde sağlık verilerinin hastaneler, laboratuvarlar ve uygulamalar arasında paylaşılmasını sağlayan ABD merkezli HL7 (Health Level Seven) standardı, uzun süredir güvenlik açıkları nedeniyle eleştiriliyor. HL7, farklı sistemlerin birbiriyle konuşmasını sağlasa da eski sürümlerindeki zayıf şifreleme yöntemleri ve erişim kontrolü eksiklikleri ciddi bir risk yaratıyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Türkiye’de de e-Nabız gibi sağlık platformları hızla büyürken bu tür açıkların yerel sistemlere yansıma ihtimalini göz ardı etmemek gerekiyor.</li></ul><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Toparlanma stratejileri neden kritik?&nbsp;</h2>Son yıllardaki akademik çalışmalar,&nbsp;siber saldırıdan sonraki toparlanmayı ölçerken yalnızca sistemlerin normale dönme süresine bakmanın yetersiz olduğunu gösteriyor. Siber psikoloji alanındaki araştırmam şu üç kritik bulguyu ortaya koyuyor:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Algılanan kurumsal destek, çalışan dayanıklılığını artırıyor. &nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dayanıklılık, travmanın etkilerini yumuşatıyor. &nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Travmanın şiddetinden çok, dayanıklılık düzeyi teknolojiye güveni yeniden inşa ediyor.</li></ul>Bu nedenle toparlanma planlarının sadece teknik çözümleri değil, psikolojik güvenliği ve dijital güveni&nbsp;yeniden inşa eden stratejileri de kapsaması gerekiyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ne yapmalı: Kurumlar için 4, bireyler için 3 stratejik adım</h2>Kurumlar için: <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Şeffaf kriz iletişimi: British Library’nin ayrıntılı raporu kamuoyunda olumlu karşılık bulmuştu. Benzer şekilde Okta, 2023 yılındaki veri ihlalinde tüm teknik ayrıntıları ve soru-cevap dökümanını şeffaf bir şekilde paylaşarak müşteri güvenini yeniden kazanmıştı. Bu örnekler, saklamak yerine açıklamanın güveni tazeleyeceğini ortaya koydu.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çalışan destek programları: Saldırı sonrası çalışanları talimat yağmuruna tutmak yerine psikolojik ilkyardım ve açık soru-cevap oturumları düzenlemek gerekiyor. Ulusal Avustralya Üniversitesi’nin “Security Townhall” modeli bu gerekliliğe iyi bir örnek.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hızlı güvenlik turları: Güvenlik eğitimlerini yıllık slaytlara sıkıştırmak yerine hızlı turlara dönüştürerek mikro öğrenme ile pekiştirmek de iyi bir çözüm oluyor. Google, yıllık modülleri bırakıp “Security Sprint Week” modeli sunarak güvenliğe ilişkin farkındalığı canlı tutuyor.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Metrik takibi: Çalışan moralini, bilişsel yükü ve teknolojiye yeniden entegrasyonu da metrikler üzerinden düzenli olarak takip etmek gerekiyor. Örneğin Salesforce, teknik metriklerin yanı sıra “Güvenlik etkileşimi” skorunu ölçerek kriz sonrası güven düzeyini de izlemişti.&nbsp;</li></ul>Bireyler için: <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dijital hijyen rutinleri: Parola yöneticisi, çok faktörlü kimlik doğrulama ve düzenli yedekleme gibi çözümler, basit ama istikrarlı bir yol sunuyor.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kimlik koruma servisleri: Özellikle kimlik bilgisi, sağlık verisi veya biyometrik veri sızdırılan vakalarda veri takibi ve karanlık web taraması yapılması gerekiyor.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Destek toplulukları: Aynı ihlali yaşamış kullanıcı gruplarına katılarak hem güncel tehditleri öğrenmek hem de duygusal destek görmek de iyi bir çözüm oluşturuyor. Örneğin “Have I Been Pwned” topluluğu, kullanıcıların veri ihlallerini kontrol etmesinin yanında deneyimlerini paylaşarak moral desteği bulmasını da sağlıyor.&nbsp;</li></ul>Elbette siber saldırılar kaçınılmaz… Ancak&nbsp;toparlanma süreci,&nbsp;doğru yönetildiğinde bir güven tazeleme fırsatına dönüşebilir. Burada mesele, sadece sistemleri onarmak değil; insan faktörünü, güveni ve kültürü yeniden inşa etmek.&nbsp;Türkiye’de teknolojinin günlük yaşama etkilerini bu kadar bütünlüklü bir biçimde ele alan alanlar hâlâ çok sınırlı. Hem kurumların hem bireylerin bu yeni riskler karşısında daha dirençli hâle gelmeleri oldukça kritik bir öneme sahip. Toparlanma hızı ve yöntemi de kurumun uzun vadeli itibarı için teknik çözümler kadar kritik.&nbsp;Bireyler bazında ise güvenlik kültürünü kişisel bir refleks hâline getirmek, gelecekteki risklere karşı yapılabilecek en güçlü savunma. Bu çağda güçlü kalmak için sadece antivirüs değil, anlayışın da şart olduğunu hatırlamak gerekiyor.&nbsp;

Quando

Siber saldırılar, artık kablolar kadar sinir uçlarımıza da dokunuyor. Bugün yalnızca bir IT meselesi olmaktan çıkan bu saldırılar, aynı zamanda insan meselesi hâline geliyor. Yaşanan bir veri sızıntısı, yalnızca sistemleri değil; markaları, müşteri güvenini ve çalışan moralini de olumsuz yönde etkiliyor. 

Siber saldırıdan sonra hayat: Kurumlar ve bireyler nasıl toparlanıyor?

<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">ID</h1>My nickname is: ӏэпхъощ pronounced 'ah - shmoog' in my mother tongue Circassian. It means clumsy – a well-deserved nickname growing up!I have recently danced at:&nbsp;Flow Festival in Helsinki.After living decades in London, I just discovered: This historical pub called the Lord Morpeth that’s been around since 1848. I must have been living on the moon! It’s my spot now and I love the fact that it used to be where suffragettes gathered for secret meetings. They have a mural of Sylvia Pankhurst (and gluten-free beer on tap and gluten-free pizzas which is a big plus.)I live in: East London. But I am from Brighton in my heart, I have so many fond memories and there’s something about living by the sea, walking everywhere, and being part of a community.My favourite hangout: The silent room at Shoreditch House. Not cool I know but I love to sit on comfy sofas and work by the open fire in the winter in (relative) peace and quiet. I also spend quite a lot of time at the British Library, just reading and researching in peace.Only a true Londoner would know:&nbsp;The safest cycling routes. Cycling can be a minefield in this city!A Londoner you must meet: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/rgokay/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Rafi Gökay</a> because he knows the quirkiest and best-hidden spots in London. His refusal to bow to the weather is commendable and his enthusiasm for this city is infectious.My favourite radio: Resonance Extra and NTS.<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">SHOOT THE BREEZE</h1>How long have you been a Londoner? What attracted you to live in this city?I’ve lived in London for a decade now. The unparalleled music scene was the biggest pull.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665391208143.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sine at Shoreditch<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">This city is known for its brimming cultural heritage in music, do you believe it’s still relevant in today’s London?Yes, despite the Tory government’s best efforts to axe it, the music industry is still surviving and contributing billions to the UK economy - £5.8 billion to be exact in 2019 before the pandemic. Unfortunately, it’s not as much now but still a considerable amount. London’s musical heritage is still one of the biggest attractions for cultural tourism and one of the pillars of what makes this city so special.No matter contemporary classical, avant-ambient, or electronic, music has power. Do you think it’s unifying or dissociative?A great question, and I think the answer is both. Music unites like-minded people for sure, remember that moment when you discovered you were into the same obscure artist with someone else and how much closer you felt to them. Or when you kept running into the same people at small shows and they became your friends ‘from the scene’ eventually. But it can also be divisive, in the sense that music taste can be a decisive factor in picking your closest circle while distancing yourself from fans of certain genres. It may sound a bit shallow, but it is the truth and I know of many people who share my sentiment.Compared to other metropoles, do you consider London’s night scene to be alive?I wouldn’t say it’s dead, but I think it could be much more alive. There are lots of options to choose from but usually, most gigs would finish at around 10-10.30 pm on weekdays and Sundays. You’d be hard-pressed to find somewhere open to eat or to hang out or dance after. I distinctly remembered in 2013, I had Greek journalist friends visiting London for the Euroleague F4. After the final game on Sunday, they wanted me to take them somewhere to have some food and listen to some music. I dragged people around to various venues in Shoreditch with the hope of finding a venue that was open and after turning away from many locked doors, we ended up in a casino in Soho. Not great!There is a myth going around about London day raves. Is it a part of the city's culture?I believe it’s been on the rise in the past couple of years, particularly with the opening of Printworks and I’d say it is now a part of the culture. I certainly hope it stays popular, as it’s a much easier way of raving for oldies like me! There are rumours about Printworks being closed soon due to Southwark Council’s decision to “re-generate” the area, which is a real shame, even though it was not the best venue for fans of a decent sound system.What do you complain about the most?Zombies! If you are trying to enjoy the music scene sober, you really will end up being utterly annoyed at all the people that keep walking into you as if you’re invisible. I often feel like I’m in a scene from the Walking Dead when I’m out.Do you have a favourite record shop? What makes this place unique?It is quite well-known, but I’d say Rough Trade East as it was my local and I have a bit of an emotional connection to the place. It’s quite a big space so you don’t feel like you’re crammed, and they have really good in-store events as well. A decade ago, when I first moved to London, I was randomly shopping for records when this band just came onstage. They turned out to be Halls and I was instantly blown away. We were just a handful of people inside and I was watching one of the best gigs of the year purely due to serendipity. I love how RT East used to do things like that. I also like its location as you can make a day out of visiting here – I usually head to Nude Coffee first to start my day, then visit here and just spend a long while going through their record and book selections, then head to the Big Chill next door for a cheeky pint. I have to say I also love Phonica very much because they have the best and the most extensive electronic and dance music selection.

Aposto London

Sine Büyüka AKA Sinemis is a Circassian-Turkish electronica producer from Istanbul. We caught her in London, before the release of her album Dua on 4 November.

SİNE BÜYÜKA

Ne kadar süreceği ve nasıl şekilleneceğine dair hiçbir fikrimin olmadığı bu yolculuğumun ilk durağının İngiltere olması hem benim hem de dilozof ile felsefi sohbetler etmeyi sevenler için büyük bir şans sanırım. Nitekim Britanya kültürü bize üzerinde konuşabilecek pek çok fikir, eser ve anektod sağlıyor. Fakat büyük meselelere girmeden önce âdettendir, bir tanışma merasimi yapalım diyorum.<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-09T15:12:01.880Z_sm.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bir yere gittiğimde o şehrin isminin nereden geldiğini merak ederim hep. Genel olarak etimolojiye düşkünlüğüm var, felsefe okumalarımda da "Peki bu kavram nereden gelmiş?" diye sorup dakikalarca Google'da araştırma yapmadığım gün yok gibidir. O yüzden Londra'ya taşınır taşınmaz aklımdaki ilk soru şuydu, kulağa pek havalı gelen bu London kelimesi de nereden geliyor?London'un izini sürmeye başladığımızda "Londonium" kelimesine dayandığını görüyoruz. Fakat kelimenin tam olarak ne anlama geldiği maalesef ki bilinmiyor. "Ne demek bilinmiyor?!" diyerek epey hâyal kırıklığına uğradığımı itiraf etmeliyim, bu konuda birkaç teori var ama dikkate değer bir şey bulamadım.&nbsp;Milattan sonra birinci yüzyıl dolaylarında Themes Nehri kıyısına kurulan Londonium, adından da anlaşılabileceği gibi Roma'nın Britanya'daki bir uzantısı ve bir ticaret merkezi. Başlangıçta sadece &nbsp;ünlü Hyde Park&nbsp;büyüklüğünde olan bu şehrin 2000 senelik tarihini ve nelere tanıklık ettiğini düşünmek heyecan verici.&nbsp;Şehri ve yakın çevresi felsefeden bilime bizim konuşmayı pek sevdiğimiz pek çok alana dair tarihsel süreçte önemli roller üstlendi. Bugün de kendinizi entelektüel olarak besleyebileceğiniz kütüphaneden, tiyatroya pek çok kültürel merkezi barındırıyor. Eh, bu da bize gezip üzerine konuşacak pek çok konu veriyor.&nbsp;Benim ise gözüme kestirdiğim ilk yer British Library (Britanya Kütüphanesi) oldu. Yaklaşık 15 milyon kitabı barındırmasıyla &nbsp;dünyanın en büyük ikinci kütüphanesi, adeta Borges'in cennetine benziyor. Kitapların yanı sıra 2000 yıl öncesine dayanan el yazmalarından tutun, damgalar ve ses kayıtlarına değin pek çok farklı ögeye daha ev sahipliği yapıyor. Örneğin Lewis Caroll, Oscar Wilde, Beatles gibi sanatçıların ünlü eserlerini karaladıkları kağıtları görmek sanatçıların hayranları için unutulmaz bir deneyim sunabilir!Her gün bir parça alsanız bile kütüphanenin tamamını keşfetmeniz için 80.000 sene yaşamanız lazımmış! :) &nbsp;Bu fikir insanı biraz depresyona sokmuyor değil. Kısıtlı zamana rağmen öğrenecek çok şey var ki, hiçbir şey bilmeden geldik bilmeden de gideceğiz gibi gözüküyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-09T15:11:40.075Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Okuma salonları herkese açık ve ücretsiz, yalnızca öncesinde <a fr-original-style="" href="https://www.bl.uk/visit/reading-rooms" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şu adresten</a> gideceğiniz gün ve saati günler öncesinden seçerek rezervasyon yapmanız gerekiyor. İngiltere'ye geldiğimden beri beni en çok şaşırtan konu bu rezervasyon meselesi zaten, bir cafe veya pub'a gidecekseniz dahi rezervasyon yaptırmanız gerek (tabii boş yer bulursanız). Bir cumartesi akşamı arkadaşlarınızla buluşup eh hadi şu pub'da oturalım derseniz hüsrana uğrarsınız. Daha da şaşırtıcı olanı bu rezervasyonlar bir ya da iki saatlik oluyor. Fakat British Library'nin her gün yaklaşık 16.000 öğrenci ve üye tarafından kullanıldığı düşünülürse rezervasyon katılığı anlaşılır hâle geliyor.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-09T15:38:06.832Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h3>Keşke kütüphanede kapıları üstüme kitleseler de gece arşivde dolaşıp video çeksem diye düşünmedim diyemem! :) Her zaman biraz fazla hayalperest olmuşumdur, British Library de buna fazlasıyla katkı sundu. Kütüphane konusunda böylesi hassas olmaları, içerisinde sundukları sergi ve etkinlikler gerçekten hayranlık uyandırıcı.İstanbul'dayken Beyazıt Devlet Kütüphanesi'ne çok sık giderdim. Muazzam kalem işi tavan süslemesi bana kendimi çok farklı bir zaman ve mekânda hissettiriyordu. Buna karşın gerek arşiv, gerek bakım, gerek olanaklar bakımından çok ama çok yetersizdi. Son 20 sene içerisinde basılan kitapları bulmak neredeyse imkansızdı. British Library'i gezerken aynı duyarlılıkla "Beyazıt Devlet Kütüphanesi'ni nasıl bir bilgi merkezine dönüştürebilirdik..". diye hayıflandığımı da itiraf etmeliyim.<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-10T16:48:09.448Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

British Library ile ilgili hikayeler